محبوبه سمیعی: عدم ساخت برنامه‌های عروسکی به دلیل فقدان جذابیت و عدم مخاطب است!

محبوبه سمیعی، تهیه کننده سابق برنامه ماندگار "بچه های دیروز" و مدیر سابق گروه فیلم و سریال شبکه پنج، درخصوص جای خالی عروسکها در برنامه های تلویزیونی گروه سنی کودک و نوجوان گفت: من خیلی موافق این که کمتر به سراغ عروسک‌ها می رویم نیستم به دلیل اینکه تمام شبکه‌هایی که کار کودک می‌کنند یا گروه دارند و مستقل هستند، از عروسک‌ها استفاده می کنند حتی یک برنامه‌ای داریم به اسم "شبکه کوچک" که از انواع عروسک‌ها استفاده می کنند. از این مسئله که کمتر عروسک به کار می‌بریم این برداشت را می‌کنم که برنامه کلا عروسکی باشد و هیچ‌گونه مجری و بازیگری در برنامه وجود نداشته باشد و فقط عروسک‌ها در تعامل با یکدیگر برنامه اجرا کنند که اگر منظور این است ما در تمام مراکز استان‌ها از این گونه برنامه‌ها داریم و فقط در پایتخت است که چنین برنامه‌هایی نداریم و حتما در کنار عروسک یک نیروی کمکی می‌گذاریم که گفتار عروسک و صداپیشه را ترمیم کند.

او ادامه داد: صداپیشگی به تنهایی این نیست که فقط بتوانید یک صدایی دربیاورید و به جای عروسک صحبت کنید، باید توانایی های لازم از جمله خلاقیت، ذوق و بداهه پردازی داشته باشید و بتوانید صدای تولید شده را از آن حالت خشک و مونوتن بودن دربیاورید و با اضافه کردن فانتزی‌های کلامی در لحن و تنوع در نوع گویش ضمن ایجاد موقعیتی مفرح و فانتزی صدا را به لحاظ شنیداری برای مخاطب جذاب، دوست داشتنی و پر کشش کنیم اگر به صدای عروسک‌های معروف و کارنامه دار سینما و تلویزیون خودمان دقت کنیم صدای صداپیشگان در ماندگاری و برند شدن عروسک نقشی بی‌بدیل داشته‌اند. در نتیجه صدا فاکتور مهمی در شکل‌گیری و ماندگاری شخصیت یک عروسک است.

سمیعی از دلایل کمتر استفاده کردن عروسک‌ها در برنامه‌های کودک و نوجوان گفت: یکی از دلایلی که از شخصیت‌های عروسکی به شکل خاص استفاده نمی‌کنیم این است که حدودا چند سالی است صدا پیشه‌های عروسک‌ها و کسانی که در این زمینه حرفه ای بودند از تلویزیون کوچ کردند و اتفاقی که افتاده سازندگان برنامه‌ها کسانی که شبیه‌ترین صدا را به صدا پیشه قبلی داشته انتخاب کردند. بدون توجه به اینکه آیا استعداد صداپیشگی را دارد یا خیر و این اصلا کار حرفه ای نیست و کسانی که کار کودک را نمی شناسند این کار را انجام می دهند و این اتفاق باعث نگرانی می شود.

این تهیه کننده اظهار داشت: عقیده من این است که یک کار کاملا عروسکی جذابیتی برای مخاطب ندارد شاید برای دهه 50 یا دهه 60 که فقط دو شبکه در اختیارشان بود و برنامه‌ای برای سرگرمی نداشتند و این مدرنیت و فضای مجازی امروزی نبود جذاب بود، البته آن زمان خیلی هم کارهای عروسکی، ایرانی نبود و بیشتر برنامه های غربی پخش می شد که خب جذابیت های لازم را داشت اما در حال حاضر جذابیت چندانی ندارد و نمی توان تماشا کرد در این زمینه ما باید رشد کنیم کارهای کشورهای دیگر را ببینیم و به نظرم حتی کپی کنیم و در همین راستا کار را ایرانیزه کنیم. به اندازه کافی عروسک ساز های بسیار خوبی داریم که کار طراحی و ساخت انجام می دهند، صداپیشگان خوبی هم داریم که اگر بتوانیم آن ها را دوباره جذب کنیم و به تلویزیون برگردند می توان کار های موفقی ساخت.

سمیعی گفت: من به شخصه گاهی که شبکه های کودک خارجی را رصد می کنم می بینم که کارهای تماما عروسکیشان بسیار جذاب است به طور مثال زمانی که من در شبکه تهران کار می کردم برنامه ای به اسم توپولو ها پخش می شد که این برنامه کاملا عروسکی و تن پوش بود، این برنامه با وجود اینکه نه دیالوگ های زیادی داشت و نه یک راوی اما مخاطبان زیادی داشت و به قدری این برنامه برای کودکان قشنگ تعریف شده بود و سناریوی جذابی داشت که حتی با اینکه 300 قسمت از آن پخش شده بود اما باز هم مخاطبان تقاضا می‌کردند تا کشوری که این برنامه را ساخته بود باز هم ادامه آن را بسازد و فکر می‌کنم هنوز هم این برنامه طرفدار داشته باشد.

محبوبه سمیعی در جمع‌بندی صحبت هایش گفت: عدم ساخت برنامه‌های عروسکی به دلیل فقدان جذابیت و عدم مخاطب است.

وی در پایان در خصوص اینکه اگر عروسکی در حال حاضر بخواهد برند شود چه خصوصیاتی باید داشته باشد گفت: متاسفانه ما جزو کشور هایی  هستیم که شاد نیستیم، البته نمی خواهم تعمیم به همه جا بدهم اما حداقل 80 درصد از خانوادهها، خانواده های شادی نیستند و بعضا در مناطقی از کشور صددرصد در رنج، فقر و ناخوشی زندگی و درحال بزرگ شدن هستند. این مسئله‌ای پوشیده نیست و در اخبار هم نشان داده می‌شود و می‌بینیم کودکان در چه اوضاعی زندگی می‌کنند. این کودکان شادی، نشاط و بازی کردن حق‌شان است و برای جذب این گونه برنامه‌ها، حتما باید برنامه‌هایی برای‌شان تهیه و تولید شود که در آن شادی باشد تا بخشی از لحظات تلخ‌شان را فراموش کنند، حالا این برنامه‌ها می‌تواند موزیکال باشد و یا ترکیبی از رئال و انیمیشن. از آواز خوانی‌های کودکانه و ایرانی می‌توان در آن استفاده کرد و در کل برنامه‌هایی که لبخند به لب کودکان بیاورد می تواند مخاطب را جذب کند و در کنار این شادی، آموزش هایی داده شود که در فهم کودک باشد و به واسطه این فهم بخندد. در این صورت کودک جذب برنامه خواهد شد.

انتهای پیام//